De afgelopen weken heb je hier blogs voorbij zien komen over hoe en waarom je kinderen mediawijs moet maken. Heb je kunnen lezen dat heel onderwijsland zijn handen in het haar heeft over hoe ze plaats kunnen/moeten maken voor de 21ste eeuws vaardigheden. Dat men ondernemingszin moet maken en dat de opkomst van sociale media bij kinderen zowel negatieve- als positieve gevolgen met zich meebrengt. Maar waarom zijn de hierboven genoemde onderwerpen zo belangrijk? Waarom is er een minor speciaal gericht op media en ICT? Waarom zijn scholen bezig met vernieuwen? In dit voorlopig laatste blogbericht probeer ik duidelijk te maken waarom media en ICT booming business is in het onderwijs.
Toen mijn eigen ouders op de basisschool zaten was het gebruikelijk dat je netjes je mond dicht hield en luisterde als de juf of meester aan het woord was. Je beantwoorde al de vragen van de leerkracht met: 'Ja' en 'Amen' en haalde het niet in je hoofd om tegen hem en/of haar in te gaan. De ZKL-methode, ook wel zitten-kopdicht-luisteren methode genoemd, is een typisch voorbeeld van Society 1.0. Gelukkig was dit niet meer aan de orde toen ik de leeftijd van vier jaar bereikte. Toentertijd werd er meer naar kinderen geluisterd en was er meer ruimte voor eigen inbreng. Society 1.0 maakte plaats voor... je raadt het al: Society 2.0. Bij Society 2.0 geeft de leerkracht nog steeds instructie, maar er vindt meer interactie plaats. Tevens mogen de kinderen ook samenwerken aan de hand van coöperatieve werkvormen. De achterliggende gedachten bij Society 2.0 is dat kinderen van en met elkaar leren en niet enkel van de juf of meester (Van de Beemt, 2013).
De kinderen van tegenwoordig vereisen echter een andere manier van leren. Door de opkomst van (sociale) media en ICT is de maatschappij veranderd. Zoals ik al in een eerdere blogpost heb beschreven (klik hier ) maakt de industriële samenleving plaats voor de kennissamenleving (Voogt, 2010). Dit vraagt nieuwe vaardigheden van kinderen (21ste eeuws vaardigheden), maar ook van leerkrachten. In de zogeheten kennissamenleving, ook wel Society 3.0 genoemd, moeten leerkrachten een andere manier van lesgeven hanteren. Dit houdt in dat onderwijs leerling gestuurd wordt in plaats van leerkracht- of community gestuurd (Society 1.0- en 2.0). De kinderen gaan zelf op onderzoek uit, met elkaar en met behulp van ICT of andere bronnen. De taak van de leerkracht is om het proces te begeleiden en om te zorgen voor een rijke leeromgeving. Tevens kan de leerkracht nog steeds kaders stellen, aan de hand van doelen bijvoorbeeld, maar gedurende het proces moet hij en/of zij de touwtjes uit handen kunnen/durven geven.
Ben ik Society 3.0?
De afgelopen tien weken ben ik natuurlijk meer in aanraking gekomen met de manier van lesgeven die bij Society 3.0 past. Ik heb dan ook gemerkt dat deze manier van lesgeven enorm goed aanslaat bij kinderen. Zodra je start met een project dat voldoet aan de eisen van Society 3.0, en dus ruimte biedt voor de 21ste eeuws vaardigheden, krijg je te maken met enthousiaste kinderen die niet kunnen wachten om te beginnen met de les. Ik merk echter aan mezelf dat ik soms nog wat onzeker ben over deze manier van lesgeven. Dit is natuurlijk ook logisch aangezien dit pas de eerste keer is dat ik zo'n project opgezet- en uitgevoerd heb. Ik ben dan ook niet afgeschrikt door deze ervaring, maar juist enorm enthousiast! Dit betekend dat ik het komende (school)jaar weer actief aan de slag ga met deze manier van lesgeven. Oefening baart namelijk kunst én van fouten kun je leren!
De afgelopen tien weken ben ik natuurlijk meer in aanraking gekomen met de manier van lesgeven die bij Society 3.0 past. Ik heb dan ook gemerkt dat deze manier van lesgeven enorm goed aanslaat bij kinderen. Zodra je start met een project dat voldoet aan de eisen van Society 3.0, en dus ruimte biedt voor de 21ste eeuws vaardigheden, krijg je te maken met enthousiaste kinderen die niet kunnen wachten om te beginnen met de les. Ik merk echter aan mezelf dat ik soms nog wat onzeker ben over deze manier van lesgeven. Dit is natuurlijk ook logisch aangezien dit pas de eerste keer is dat ik zo'n project opgezet- en uitgevoerd heb. Ik ben dan ook niet afgeschrikt door deze ervaring, maar juist enorm enthousiast! Dit betekend dat ik het komende (school)jaar weer actief aan de slag ga met deze manier van lesgeven. Oefening baart namelijk kunst én van fouten kun je leren!
Afscheid?
Dit is voorlopig mijn laatste blogpost. Ik ga lekker van mijn welverdiende vakantie genieten, zodat ik volgend schooljaar weer fris aan mijn afstudeerstage kan beginnen! Dit betekent echter niet dat ik nooit meer iets van mezelf laat horen. Het is namelijk de bedoeling dat ik na de vakantie zo nu en dan een blogpost plaats over dingen die ik, op het gebied van media en ICT, in het onderwijs meemaak en lees. Houd mijn blog volgend schooljaar dus weer goed in de gaten... maar voor nu geniet van de zomer en/of de vakantie.
Dit is voorlopig mijn laatste blogpost. Ik ga lekker van mijn welverdiende vakantie genieten, zodat ik volgend schooljaar weer fris aan mijn afstudeerstage kan beginnen! Dit betekent echter niet dat ik nooit meer iets van mezelf laat horen. Het is namelijk de bedoeling dat ik na de vakantie zo nu en dan een blogpost plaats over dingen die ik, op het gebied van media en ICT, in het onderwijs meemaak en lees. Houd mijn blog volgend schooljaar dus weer goed in de gaten... maar voor nu geniet van de zomer en/of de vakantie.
- Beemt, A, Van Den. (2013) Leren met interactieve media. Assen: Uitgeverij van Gorcum.
- Hoff, R, Van den. (2014) Mastering the global transition on our way to Society 3.0. Amersfoort: Van Lindonk & De Bres special projects.
- Voogt, J., & Roblin, N.P. (2010) discussienota 21st century skills. Geraadlpleegd op 05-05-2015, zie hiervoor: http://www.21stcenturyskills.nl/onderzoek/.